یوسف عليه السلام پس از مشکلات زياد فرمانرواى مصر شد. پدرش ‍ يعقوب سالها با رنج و مشقت ، دورى و فراق يوسف را تحمل کرده و توان جسمى را از دست داده بود. هنگامى که باخبر شد يوسف ، زمامدار کشور مصر است ، شاد و خرم با يک کاروان به سوى مصر حرکت کرد، يوسف نيز با شوکت و جلالى در حالى که سوار بر مرکب بود، به استقبال پدر از مصر بيرون آمد. همين که چشمش به پدر رنج کشيده افتاد، مى خواست پياده شود، شکوه سلطنت سبب شد که به احترام پدر پياده نشد و کمى بى احترامى در حق پدر کرد.

پس از پايان مراسم ديدار، جبرئيل از جانب خداوند نزد يوسف آمد و گفت :

يوسف ! چرا به احترام پدر پياده نشدى ؟ اينک دستت را باز کن ! وقتى يوسف دستش را گشود ناگاه نورى از ميان انگشتانش برخاست و به سوى آسمان رفت .

يوسف پرسيد:

اين چه نورى است که از دستم خارج گرديد؟

جبرييل پاسخ داد:

اين نور نبوت بود که از نسل تو، به خاطر کيفر پياده نشدن براى پدر پيرت (يعقوب ) خارج گرديد و ديگر از نسل تو پيغمبر نخواهد بود.

شيطان نزد پيامبران الهى مى آمد و بيشتر از همه با حضرت يحيى انس ‍ داشت .

روزى حضرت يحيى به او گفت :

من از تو سؤالى دارم .

شيطان در پاسخ گفت :

مقام تو بالاتر از آن است سؤال تو را جواب ندهم ، هر چه مى خواهى بپرس ‍ من پاسخ خواهم داد.

حضرت يحيى : دوست دارم دامهايت را که به وسيله آنها فرزندان آدم شکار کرده و گمراه مى کنى ، به من نشان دهى .

شيطان : با کمال ميل خواسته تو را بجا مى آورم .

شيطان در قيافه اى عجيب و با وسايل گوناگون خود را به حضرت نشان داد و توضيح داد که چگونه با آن وسايل رنگارنگ فرزندان آدم را گول زده و به سوى گمراهى مى برد.

يحيى پرسيد:

آيا هيچ شده که لحظه اى به من پيروز شوى ؟

گفت : نه ، هرگز! ولى در تو خصلتى هست که از آن شاد و خرسندم .

فرمود: آن خصلت کدام است ؟

شيطان : تو پرخور و شکم پرستى ، هنگامى که افطار مى کنى زياد مى خورى و سنگين مى شوى بدين جهت از انجام بعضى نمازهاى مستحبى و شب زنده دارى باز مى مانى .

يحيى گفت :

من با خداوند عهد کردم که هرگز غذا را به طور کامل نخورم و از طعام سير نشوم ، تا خدا را ملاقات نمايم .

شيطان گفت :

من نيز با خود پيمان بستم که هيچ مؤمنى را نصيحت نکنم ، تا خدا را ملاقات کنم .

بدين وسيله حضرت يحيى يکى از مهمترين دامهاى شيطان را از خود دور نمود.

مرد مؤمنى خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيد و عرض کرد: يا رسول الله ! من پير مرد سالخورده ام ، از انجام نماز، روزه ، حج و جهاد ناتوانم ، ديگر نمى توانم از عهده عبادتهايم برآيم ، به من کلام سودمندى بياموز و وظيفه ام را سبک نما!

حضرت فرمود:

دوباره مطلبت را بگو!

مرد سه بار تقاضاى خود را تکرار نمود.

رسول خدا فرمود:

آنچه در اطراف تو از درخت و کلوخ بود بر ضعف و ناتوانى تو گريست .

اينک براى جبران ناتوانيت بعد از نماز صبح ، ده بار بگو: (سبحان الله العظيم و بحمده و لاحول و لا قوه الا بالله العلى العظيم ) براستى خداوند بوسيله آن تو را از کورى ، ديوانگى ، خوره ، فقر و ورشکستگى نجات مى بخشد.

پيرمرد عرض کرد:

يا رسول الله ! اين براى دنيا است ، براى آخرت چه ؟

فرمود: مدام بگو؛ (اللهم اهدنى من عندک وافض على من فضلک و انشر على من رحمتک و انزل على من برکاتک ) : خدايا! مرا از جانب خود هدايت نما! و از فضل و احسانت بر من بيفشان ! و از رحمت و برکاتت بر من به پراکن !

سپس پيامبر فرمود: اگر اين پيرمرد - که سالها عبادت کرده و اکنون ناتوان است - اين ذکر را ادامه دهد و عمدا ترک نکند در هشت بهشت به روى وى باز مى شود و از هر کدام خواست وارد بهشت مى گردد.

روزى پيغمبر خدا صلى الله عليه و آله با اميرالمؤمنين فرمود:

يا على ! مى خواهى تو را به چيزى مژده بدهم ؟

على عليه السلام عرض کردم : بلى ، پدر و مادرم به قربانت ! تو هميشه مژده دهنده هر چيزى بودى .

فرمود: جبرئيل ، نزد من آمد و از امر عجيبى مرا خبر داد.

على عليه السلام پرسيد: امر عجيب چه بود؟

فرمود: جبرئيل خبر داد که هر کس از دوستان من ، بر من تواءم با خاندانم صلوات بفرستد، درهاى آسمان به روى وى گشوده مى شود و فرشتگان هفتاد صلوات به او مى فرستند و اگر گناهکار است گناهانش مى ريزد همچنان که برگ درختان مى ريزد و خداوند متعال به او خطاب مى کند: (لبيک يا عبدى و سعديک ) .

سپس به فرشتگان مى فرمايد:

(ملائکان من ! شما به او هفتاد صلوات فرستاديد، اما من بر او هفتصد صلوات مى فرستم .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سحرگاه به شخصى وعده داد که در کنار تخته سنگ بزرگى منتظر آن شخص باشد، آن مرد رفت و برنگشت ، تا اين که آفتاب بالا آمد و هوا گرم شد، اصحاب ديدند حضرت از شدت گرما سخت نارحت است . عرض کردند: يا رسول الله ! پدر و مادرمان به فدايت باد! اگر تغيير مکان داده به سايه تشريف ببرى بهتر است .

پيامبر اسلام حاضر نشد جايش را عوض کند و فرمود:

من به آن شخص وعده داده ام در اين مکان منتظرش باشم و اگر نيامد تا هنگام مرگ اينجا خواهم بود تا روز قيامت از همين مکان برانگيخته شوم .

امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

چهار کس دعايشان به اجابت نمي رسد:

1. مردي که در خانه خود نشسته و مي گويد:

خدايا! به من روزي بده !

خداوند به او مي فرمايد:

آيا به تو دستور ندادم به جستجوي روزي بروي ؟

2. مردي که درباره زن ناشايست خود نفرين کند.

خداوند به او هم مي فرمايد:

آيا اختيار طلاق او را به تو واگذار نکردم ؟

3. و مردي که مال خود را در جاهاي بد و اسراف تلف کرده و مي گويد: خدايا! به من روزي بده !

خداوند به او نيز مي فرمايد:

آيا به تو دستور ميانه روي ندادم ؟ آيا به تو دستور ندادم ، مالت را اصلاح کن و در موارد بد مصرف منما؟

چنانچه در قرآن مي فرمايد: